رمزارز یا ارز رمزی (Cryptocurrency)، یکی از انواع ارز مجازی است که از فناوری رمزنگاری در طراحی آن استفاده شده و معمولاً به صورت غیرمتمرکز اداره میشود. به دلیل اینکه رمزارزها پدیدهای نوظهور هستند و مصادیق جدیدی از آنها ایجاد میشود تعاریف آنها نیز در مراجع مختلف متنوع ذکر شدهاست. ارزهای رمزنگاری شده میتوانند مانند سایر ارزهای فیات (بدون پشتوانه) قابلیت مبادله، انجام تراکنش، خرید آنلاین و … داشته باشند. بیت کوین در سال ۲۰۰۹ به عنوان اولین ارز رمزپایه غیر متمرکز ایجاد شد. از آن زمان تاکنون ارزهای رمزنگاری شده متعددی ایجاد شدهاند که بسیاری از آنها ارزهای جایگزین بیت کوین نیز نامیده میشوند.
بلاک چین از رمزنگاری به منظور ایجاد امنیت درتبادلات و حتی خرید و فروش ارزدیجیتال استفاده میکند. بر خلاف سیستمهای بانکی که دارای یک موقعیت مشخص و در اصطلاح متمرکز عمل میکنند، مرکزدادهای که بلاک چینها در آن قرار دارند کاملا غیرمتمرکز بوده و در سراسر جهان پخش هستند. محل نگهداری بلاک چینها را در اصطلاح «دفتر کل توزیع شده» مینامند. این دفتر کل برای همه اعضای شبکه و با جزئیات در دسترس است و حتی حساب، کتابها برای همه بهصورت شفاف وجود دارد. این شبکه در واقع زنجیرهای از رایانههایی است که درستی تراکنشهای صورت گرفته بین شما و طرف مقابلتان را تایید میکنند و پس از تایید، آن را نیز به بلاک چین اضافه میکنند.
فناوری بلاک چین و کاربردهایش بی نظیر و نامحدود است تقریبا میتواند در هر چیزی که تراکنش پذیر باشد از جمله نقل و انتقال پول، کالا یا املاک کاربرد داشته باشد.
بلاک چین بزرگترین مانع کلاهبردارن است، زیرا هر نوع معامله صورت گرفته با تمام جزییات آن در دفتر کل ثبت شده و همه طرفین معامله میتوانند به این جزییات دسترسی داشته باشند.
یک مدار مجتمع با کاربرد خاص و یا ایسیک (ASIC)، مدار مجتمعی است که به منظور انجام عملیات خاصی طراحی میگردد. این مدار در مقایسه با یک مدار معمولی، سرعت محاسبات را افزایش داده و مصرف برق کمتری دارد اما به نسبت، هزینهی تولید آن نیز بسیار بالا است
به فرآیند تایید تراکنشها و افزودن آنها به بلاک چین و همچنین استخراج کوینهای جدید گفته میشود. هر فردی با اتصال به اینترنت و سختافزار مناسب میتواند در فرآیند ماینینگ شرکت کند. از آنجایی که ارزهای دیجیتال ذاتا غیر متمرکز هستند، افراد مختلف در سراسر جهان شبکههای مربوط به آنها را کنترل میکنند که به ماینر شناخته میشوند، اما برای کنترل شبکه باید انگیزهای وجود داشته باشد و این انگیزه همان پاداش ماینرها است.
استخراج (ماینینگ) یا همان اثبات کار (Proof Of Work) اصلیترین سازوکاری است که امنیت بسیاری از ارزهای دیجیتال را تأمین میکند. در شبکه بیت کوین و دهها ارز دیجیتال دیگر، تأیید تراکنشها، ایجاد بلاکهای جدید و برقراری امنیت شبکه، بر عهده مشارکتکنندگانی است که آنها را «ماینر» مینامیم. اما واژه ماینر فقط به یک شخص یا گروه اشاره ندارد، بلکه امروزه به سختافزارهایی هم که برای استخراج ارزهای دیجیتال کاربرد دارند، ماینر میگویند. دستگاه ماینر انواع مختلفی دارد، اما در حال حاضر از عبارت ماینر بیشتر برای دستگاههای مخصوص ایسیک (ASIC) استفاده میشود
ماینر یا دستگاه ماینر به سختافزارهایی گفته میشود که در فرایند استخراج ارزهای دیجیتال مورداستفاده قرار میگیرند. استخراج ارزهای دیجیتال به توان پردازشی بسیار بالایی نیاز دارد و نقش ماینرها در شبکه، فراهمکردن این توان پردازشی است. استخراجکنندگان با دستگاههای ماینر خود در شبکه فعالیت کرده و در ازای قدرت پردازشی که در اختیار شبکه قرار میدهند، پاداش دریافت میکنند.
استخر استخراج (Mining Pool)، محلی مجازی است که جامعهای از ماینرها هر کدام قدرت پردازشی دستگاههای خود را در آنجا با یکدیگر ادغام میکنند تا شانس خود را برای سودآوری در ماینینگ افزایش دهند. از آنجایی که رقابت بر سر حل کردن مسائل پیچیده ریاضی در شبکه بیت کوین بسیار زیاد است، ماینرها قدرت پردازشی خود را در استخر استخراج متمرکز میکنند.